Veerle is niet goed met kinderen.
Ze heeft er niet zozeer een hekel aan, ze heeft er gewoon liever geen in haar buurt.
Soms is de confrontatie met kinderen een bevestiging van haar alwetendheid en autoriteit, twee eigenschappen die ze aan het veelvuldig verjaren heeft overgehouden. Maar soms, heel soms, overvalt haar de gedachte; 'Veerle, nu zeg je toch ook maar gewoon wat'.
Zoals toen, op een mooie winterdag.
Het had naar lokale normen flink gesneeuwd die week. De zon scheen aan de blauwe hemel en een verraderlijke laag ijs bedekte de voetpaden. Veerle stond in de portiek van de voordeur. Zo herinnerde ze de buren eraan dat ze er ook niet jonger op werd, maar het het was nog even wachten op de eerste jongeling die spontaan de sneeuw voor de deur kwam vegen. Ze had een tijdje met een bezorgde blik door het raam naar de straten zitten turen, maar die tactiek bleek niet te baten. Dus had ze een dikke trui met een te kleine regenjas aangetrokken om te anticiperen op de rugklachten die ze aan het sneeuwruimen zou kunnen overhouden. Ze had haar ogen tot spleetjes geknepen en hield iedere beweging in de straat nauwlettend in het oog.
" De wolken zijn naar beneden gegevallen "
Voor haar stond een klein mensje waarvan ze het geslacht niet met zekerheid kon vaststellen.
Ze keek naar de losse veters in de sneeuw en de natte mouwen van zijn jas. Het kind hield zijn mond een beetje open en een snottebel liep vanuit zijn neus over zijn bovenlip.
Het was moeilijk te geloven dat een kind aan haar oplettendheid was ontsnapt en de verlammend vreemde woordconstructie die het had gemaakt echode door haar gedachten.
Het kind keek haar onverstoorbaar vrolijk aan.
" Britney gaat voor de derde keer trouwen " zei ze. Dat had ze deze ochtend in de Story gelezen, al kon ze zich niet herinneren waarom ze had besloten het luidop te zeggen.
Veerle werd overvallen door een vreemde combinatie van verwarring en schaamte.
Ze deed een stap achteruit en zwaaide de deur dicht.
Haar handen trilden.
Wat een brutaal kind. Ze had wel iets aan haar hart kunnen krijgen.
Ze feliciteerde zichzelf met haar assertieve aanpak en besloot straks toch maar gewoon weer door het raam te turen, zoals gewone mensen dat doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten