Aangezien ik hier toch tracht de link Polska- Belgia te documenteren, zou het geheel ongepast zijn jullie niet van de futiliteiten op de hoogte te houden!
Op het immer sympathieke Copacobana festival liet een nogal brede kerel zich in het Pools iets ontvallen in de trant van 'verdorie, kijk naar dat blondje'. Het moet nu lukken dat ik dat blondje was, en dat hij de volgende keer toch niet meer zo snel zal veronderstellen dat mensen geen Pools begrijpen. Als ik gevoelens gekwetst heb of de integratie bemoeilijkt, przepraszam.
Minder kurwa, piwo of Żubrówka is de 'Power of Fantasy'. Ik ga er zeker heen, wie mee wil geeft maar een seintje!
maandag 27 juni 2011
woensdag 22 juni 2011
'Bart De Wever' The Musical
Starring 'De Regering van Lopende Zaken':
België en het beest
Tijdenlang verhaald
Altijd even Waal
Vreemden voor elkaar
Tot heel onbedacht
Iemand buigt voor haar
Het is geen nieuw gevoel
Het maakt je eerst bevreesd
Dan ineens spontaan
Of is het nu gedaan?
België en het beest
Iets dat altijd weer
Zoveel honger heeft
Niets dat elk van hen
Voor het eerst beleefd
En hun leugens geeft
Tijdenlang vertaald
Nog altijd federaal
Vreemden ongewoon
Het lijkt haast wel een droom
Net zo veel ge-maar
Stralend als de zon
op de eerste zomerdag
Tijdenlang verdwaald
Elke keer herhaald
België en het beest
Tijdenlang verhaald
Elke keer betaald
België en het beest
En nou vlug in de kast, Bartje. Het is de hoogste tijd. Slaap lekker.
Wie graag wil meezingen kan hier terecht voor het originele deuntje.
En nu weer studeren...
België en het beest
Tijdenlang verhaald
Altijd even Waal
Tot heel onbedacht
Iemand buigt voor haar
Het is geen nieuw gevoel
Het maakt je eerst bevreesd
Dan ineens spontaan
Of is het nu gedaan?
België en het beest
Iets dat altijd weer
Zoveel honger heeft
Niets dat elk van hen
En hun leugens geeft
Tijdenlang vertaald
Nog altijd federaal
Vreemden ongewoon
Het lijkt haast wel een droom
Net zo veel ge-maar
Stralend als de zon
op de eerste zomerdag
Tijdenlang verdwaald
Elke keer herhaald
België en het beest
Tijdenlang verhaald
Elke keer betaald
België en het beest
En nou vlug in de kast, Bartje. Het is de hoogste tijd. Slaap lekker.
Wie graag wil meezingen kan hier terecht voor het originele deuntje.
En nu weer studeren...
vrijdag 17 juni 2011
Zuur over Cultuur
Over smaken valt niet te twisten. Maar mensen doen het uiteraard toch.
Kristien Hemmerechts liet zich in januari al ontvallen dat er enkele dingen zijn waar ze niet mee kan lachen. Aan tafel in 'Reyers laat' liet Hemmerechts zich uit over bepaalde sketches van Gunter Lamoot die haar ronduit droevig zouden maken. Als voorbeeld werd een fragment aangehaald dat in 2005 - over haar laattijdige verontwaardiging wil ik het niet hebben, ik bezondig mij ook wel eens aan traagheid- als voorprogramma van Wim Helsen moest dienen. Toegegeven, ik zou het zelf niet aan mijn hypothetische kinderen willen moeten uitleggen, maar ook dat Geert Hoste de enige is waar ze nog een positief woord over kwijt kan wil ik niet aan diezelfde - maar nog steeds hypothetische- kinderen uitleggen.
Die droefheid, echter, dat is een groter probleem. In Humo kaart Hemmerechts nog andere ergernissen aan. Graffiti, onder meer, vindt ze absoluut niet mooi of interessant. Meer zelfs, het mist subtiliteit, is repetitief en vaak seksistisch. Zelfs nadat haar 81 jaar oude moeder, Liliane Verhaeghe een boek schreef over graffiti, vergelijkt ze het fenomeen nog liefst met 'een hond die zijn poot opheft en ergens tegenaan pist'.
Naast stand-up comedy en graffiti moeten ook lawaai, het integratiedebat, kookeilanden, roken, non-communicatie, paternalistische artsen, Siegfried Bracke en de bestsellercultuur er aan geloven.
Het is fijn, zo'n democratie, waar iedereen zijn gal mag spuwen. En ben ik niet ook zo'n bijwerking van het recht op vrije meningsuiting; zeuren over mensen die mijns inziens teveel zeuren?
Enkele suggesties voor gegronde droefheid:
- Honden die de economische gerechtigheid trachten te verstoren
- Vakantiebestemmingen zonder gras
- onbeantwoorde liefde
Nog meer dingen om niet mee te lachen omdat ze subtiliteit missen, repetitief of seksistisch zijn:
A song for the ladies from Jon Lajoie.
Graag gedaan, Kristien, graag gedaan.
Kristien Hemmerechts liet zich in januari al ontvallen dat er enkele dingen zijn waar ze niet mee kan lachen. Aan tafel in 'Reyers laat' liet Hemmerechts zich uit over bepaalde sketches van Gunter Lamoot die haar ronduit droevig zouden maken. Als voorbeeld werd een fragment aangehaald dat in 2005 - over haar laattijdige verontwaardiging wil ik het niet hebben, ik bezondig mij ook wel eens aan traagheid- als voorprogramma van Wim Helsen moest dienen. Toegegeven, ik zou het zelf niet aan mijn hypothetische kinderen willen moeten uitleggen, maar ook dat Geert Hoste de enige is waar ze nog een positief woord over kwijt kan wil ik niet aan diezelfde - maar nog steeds hypothetische- kinderen uitleggen.
Die droefheid, echter, dat is een groter probleem. In Humo kaart Hemmerechts nog andere ergernissen aan. Graffiti, onder meer, vindt ze absoluut niet mooi of interessant. Meer zelfs, het mist subtiliteit, is repetitief en vaak seksistisch. Zelfs nadat haar 81 jaar oude moeder, Liliane Verhaeghe een boek schreef over graffiti, vergelijkt ze het fenomeen nog liefst met 'een hond die zijn poot opheft en ergens tegenaan pist'.
Naast stand-up comedy en graffiti moeten ook lawaai, het integratiedebat, kookeilanden, roken, non-communicatie, paternalistische artsen, Siegfried Bracke en de bestsellercultuur er aan geloven.
Het is fijn, zo'n democratie, waar iedereen zijn gal mag spuwen. En ben ik niet ook zo'n bijwerking van het recht op vrije meningsuiting; zeuren over mensen die mijns inziens teveel zeuren?
Enkele suggesties voor gegronde droefheid:
- Honden die de economische gerechtigheid trachten te verstoren
- Vakantiebestemmingen zonder gras
- onbeantwoorde liefde
Nog meer dingen om niet mee te lachen omdat ze subtiliteit missen, repetitief of seksistisch zijn:
A song for the ladies from Jon Lajoie.
Graag gedaan, Kristien, graag gedaan.
Abonneren op:
Posts (Atom)