'too far'

Vandaag ben ik mijn lief weer kwijt geraakt. Voor jullie was hij nog maar enkele blogberichten weg, maar voor mij was het al weer even geleden dat ik hem gezien had.
Veertig dagen om precies te zijn.
Toegegeven, dat is overleefbaar.
De volgende keer treffen we elkaar in België. Als er tegen dan nog een België is.
Ik denk aan honderden onbenutte kansen en onbeleefde avonturen in Polen. Ik zou me hier niet lopen vervelen, als ik zou blijven. Maar het is ook nodig te vermelden dat ik mij thuis waarschijnlijk ook niet zal vervelen.

Mijn aandacht werd even afgeleid door een kunstzinnig relletje in Duitsland dat ook 'te ver' ging. In de Academie voor Schone Kunsten in Dresden staat een kunstwerk van Marcel Walldorf.

Ik quote enkele reacties:

Hagen Hisgen (Police union spokesman): "There is freedom of art - but this time it has gone too far."

Markus Ulbig (local interior minister): "It is offensive towards policewomen and in my opinion is against human dignity."

Qué? Het afbeelden van een plassende vrouw is een inbreuk op de menselijke waardigheid? Ik kan er met mijn hoofd niet bij. Ik stel mij zelf ook wel eens vragen bij 'provocerende kunst', vooral dan wanneer het meer provocerend dan kunst is. Maar ligt hier de grens al?

In Italië doen ze iets gelijkaardig vandaag. Daar heeft Oliviero Toscani een kalender uitgebracht met afbeeldingen van vagina's. Ik moet toegeven,het feit dat het om een reclame voor leder gaat maakt de situatie wat gevoeliger. Ik ben geen fan van reclame, ik ben geen fan van leder, maar de reacties zijn mijn inziens toch een beetje naast de kwestie:

Mara Carfagna (Equal opportunities minister): "We are outraged at this umpteenth example of women's bodies being used for publicity.Is Toscani suggesting the essence of women lies in their genitals?"


U moet weten, Oliviero Toscani is ook de fotograaf die Isabelle Caro, het recent aan anorexia overleden model, naakt portretteerde om de magerzucht van de modewereld aan te klagen.
De vrouwelijke genitaliën die op de kalender te zien zijn zijn ook geen 'pornopoesjes' maar gewone vagina's zoals men soms zou vergeten hoe ze er uit zien.

Er valt veel te zeggen over het afbeelden van vrouwen in de reclamewereld, maar we moeten ook niet preuts gaan worden. Oké, misschien is dit geen 'billboard' materiaal, maar "de opdrachtgevers met klem opgeroepen de kalender terug te trekken" gaat dan ook weer een stapje te ver.

Is alles wat naakte vrouwen afbeeldt tegenwoordig discriminerend?
Andere werken van Toscani doen ook vermoeden dat hij niet de man is die de essentie van de vrouw bij hun genitaliën zoekt.

Niet meer dan eens gebruikt hij zijn foto's als middel om wantoestanden in de wereld aan te klagen:

Ik zat vandaag nog wat aan mijn paper voor gender studies te schrijven, dus mijn onrechtvaardigheids-radar is al de hele dag geactiveerd, en toch voel ik me ongemakkelijker bij dit soort poesjes-kalenders:

Bedankt voor uw aandacht!