Ondertussen is dit geen Erasmusblog meer. Ik ben immers terug in België. Het blijkt echter dat ik het bloggen niet laten kan.

(Foto's onderaan!)


zaterdag 9 april 2011

Het verhaal van de vandaal

Mijn alziend oog viel deze week op een romantisch staaltje vandalisme in de Burggravenlaan.

"Kocham tsje" is volgens mij de minder correct gespelde versie van "kocham cię", Pools voor 'ik hou van je'.

Vandalisme brengt niet altijd zo'n zeemzoete boodschap. En dan heb ik het niet over de onschuldige krabbels van een 'Belieber', zoals dat tegenwoordig is gaan heten.


Eerder over een allegaartje aan boodschappen met een politiek smaakje, die hier en daar in Gent lijken op te doemen en soms even snel weer vakkundig overschilderd worden. Een aanklacht tegen 'deportatiekampen, kerncentrales en de oorlog in Libië' werd na een twee tal weken terug een witte muur. In datzelfde rood vinden we aan de Kouter het volgende:


Nu worden niet enkel wij, de toevallige voorbijganger, door verwarring getroffen, maar ook de vandaal in kwestie is er nog niet helemaal uit.
"Regering...neen bedankt!" is de boodschap.


'Anarchisme' lijkt het eerste idee te zijn. Dat anarchisten geen grote fans zijn van regeringen hadden we al kunnen raden. Alleen, de vandaal lijkt zich te bedenken.
AVV VVK, dat doet een belletje rinkelen.


Juist ja, in Diksmuide staat de Ijzertoren. Recht tegenover het huis van mijn grootouders, maar niet noodzakelijk het doelwit van het loodjesgeweer.
AVV VVK staat voor 'Alles Voor Vlaanderen, Vlaanderen Voor Kristus', hebben ze mij altijd laten geloven.

Ik las ooit ergens -ook op een muur geloof ik- dat 'society gets the kind of vandalism it deserves', en ik vermoed dat daar ergens een onvermijdelijke waarheid in schuilt.
Begrijp me niet verkeerd, ik sympathiseer niet met 'de Vlaamse boodschap', maar graffiti leert ons vaak - lang niet altijd- iets over wat er leeft bij de mensen.

Gelukkig kan vandalisme (wat heb ik ondertussen een hekel aan dat woord) ook mooi zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten