gezeur

Je weet toch niet wat je hebt tot je het kwijt bent. Gelukkig is 'kwijt' hier niet zo onomkeerbaar als het laat vermoeden.
Ik heb het niet alleen over mijn onovertrefbare vrienden en familie, maar stiekem ook een beetje over UGent.

Ik heb me niet beziggehouden met het tellen van de uren die ik verloren heb aan het ronddolen in de faculteiten hier in Gdansk, aan het wachten op professoren die nooit komen opdagen, maar als ik dat wel zou gedaan hebben dan was het resultaat deprimerend.
Ik doe mezelf wat aan, natuurlijk. De vakken waarvoor ik equivalenties moet vinden zijn niet onder 1 faculteit thuis te brengen. Maar dan nog, het beantwoorden van een mail zou ik al appreciëren, om niet te zeggen dat ik het van professoren zou verwachten.
Mijn prof Poolse filosofie, zo kwam ik vandaag te weten, heeft geen computer. Ze leest haar e-mails alleen op het werk. Daar kan ik inkomen, computers zijn lelijk en ingewikkeld en filosofen zijn nu eenmaal een beetje wereldvreemd.
Jammer voor mij dan dat ze op haar kantooruren nergens te bespeuren is, dat ook haar andere studenten van niets weten. Haar feestdagen zijn misschien al ingegaan.
Of die andere prof, die beweerde mijn e-mails nooit gekregen te hebben. Dat kan, e-mailadressen durven wel eens verkeerd zijn. Cyberwereld is een grote, eenzame wereld vol misverstanden zo groot als een punt.
Maar toen hij me zijn 'werkelijke' e-mailadres gaf bleek het gewoon datgene te zijn waar ik al mijn beleefde mails naar had verzonden.
En het zou ook leuk zijn als de Engelse literatuur die ze me opgeven in dit land te vinden was.
Ik vraag me soms af in welke mate ik aan deze universiteit studeer. Er is geen enkele les in het Engels, op een introductie in de filosofie na. In alle bescheidenheid, ik ben de introductiefase wel voorbij.
Het is jammer dat mijn Erasmus-coördinator zo vriendelijk is, al weet hij volgens mij absoluut niet wat coördineren is. Maar zijn vriendelijke, kalende kop en de grappige manier waarop hij fronst als hij zijn bril terug op zijn plaats duwt maken het moeilijk om hem iets te verwijten. Hij is niet alleen de coördinator, maar ook de man die de introductie filosofie geeft.

Over het algemeen luister ik niet echt aandachtig naar datgene waarin hij ons tracht te introduceren. Ik inventariseer zijn gezichtsuitdrukkingen en kijk naar de reacties van mijn medestudenten. Voor dit vak bestaat het publiek uit economie-studenten. Die zijn wel in de introductie-fase en dat maakt het wel waard om mijzelf in het vroege uur naar Sopot te sleuren.
Laatst nog liet iemand zich ontvallen dat het geen probleem was de hypothetische hond te redden, ook als dat je een hypothetisch mensenleven zou kosten. Ik weet niet genoeg van economie om die logica te zien.
Ik luister alleen aandachtig als hij over zijn huwelijk praat. Dan maakt hij grafiekjes op het bord om aan te geven dat het eigenlijk alleen maar achteruit gaat.

Wie kan hem het gebrek aan coördineren dan verwijten?