Ondertussen is dit geen Erasmusblog meer. Ik ben immers terug in België. Het blijkt echter dat ik het bloggen niet laten kan.

(Foto's onderaan!)


donderdag 23 december 2010

Bronnen van verbazing

Deze week was ik op weg naar de studentenclub Xkwadrat toen plots een groepje everzwijnen mijn pad kruiste. Ik bleef even staan om de mate van levensbedreiging in te schatten. Het viel wel mee, naar mijn inschatting. Ik had al eerder filmpjes van hen op facebook zien verschijnen omdat die beesten werkelijk tussen de studentenhomes leven.
U moet nu niet gaan denken dat dit weer een bewijs is voor enige vorm van Poolse achtergesteldheid. De everzwijnen zijn voor iedereen hier een even grote bron van verbazing.
Gelukkig weet ik de studentenclub te bereiken zonder nog veel ander wild tegen het lijf te lopen. Daar heeft Maybe Theatre Company de avond goed gevuld. Zoals u misschien al begon te vermoeden is MTC een soort theatercollectief dat Engelstalige stukken brengt. Ze doen eigenlijk een beetje van alles, zoals zich verkleden in rendieren en kerstliedjes zingen.

Een mens gaat niet op Erasmus om te vast te stellen dat de wereld toch maar klein is. En toch, toen we later de bus terug naar huis namen kwam ik tot die conclusie.
Ik hoorde wat mensen over filosofie praten. Na wat pintjes ben ik altijd uitzonderlijk geïnteresseerd in mijn medemens, dus ik vroeg wie er filosofie studeerde. Twee van de jongens studeerden filosofie, maar eentje was slechts hier om zijn familie te bezoeken voor de feestdagen. Hij was namelijk op Erasmus.
Nog geen verbazing, tot nu toe. Als ik mijzelf een objectief waarnemer zou wanen was iedereen hier een Erasmusstudent.
Maar deze filosoof was naar Gent getrokken. We wisten niet goed wat we er van moesten denken. Hij woont zelfs in Ledeberg, stel je voor.
Om de overschatte grootte van de wereld te vieren trokken we dan maar naar een club in de buurt.
Op het eerste zicht leek het een gewone club, tot de striptease act begon.
Daar stond ik toch ook even van te kijken.
We zouden maar even blijven, maar het was dan plots toch al sluitingstijd. Zo gaat dat met filosofen, altijd de tijd relativeren.
Na nog wat gevecht in de sneeuw was deze vreemde avond afgelopen.

Morgen vier ik Kerst bij Suzie en haar familie. Daar kijk ik ontzettend naar uit. Al hoop ik geen strippers, everzwijnen of filosofen tegen te komen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten