femaleness

Het vak 'Gender Studies' zette mij vandaag aan het denken.
Dat is een bijwerking van onderwijs. Naast vroeg opstaan, het aanschaffen van onnodig dure cursussen, het verdragen van onbescheiden proffen en het grootste deel van je dag op een stoel moeten doorbrengen, begin je nog eens te denken ook.
De voornaamste bron van aardbeving in mijn wereldje is het artikel 'Women, media and Democratic society' door Margaret Gallaghen.

Ik zal niet beweren dat 'de vrouwen zaak' mij tot nu toe geheel onbewogen liet, maar de wereld heeft nu eenmaal de neiging om zich redelijk gender-neutraal aan mij voor te doen. Oké, je hebt het schudden-met-je-vlees op tv, er bestaat een collectie bedenkelijke vrouwenmedia en af en toe loop ik wel eens een al even bedenkelijke geslachtsgenote tegen het schaars geklede lijf.
Maar tv's zijn er om uit te laten, roddelblaadjes om te negeren, en met zelfverklaarde 'playmates' hoef ik echt geen vriendschap te sluiten.

Dat vrouwen in de westerse maatschappijen bevoorrecht zijn in hun toegang tot onderwijs, internet en informatie (en gezondheidszorg, wettelijke bescherming, vrijheid, en ga zo maar door) is een schrijnend maar geen ongeweten feit.
Maar datgene waar ik eigenlijk het meest sta te kijken is dat de inhoud en productie van deze 'bevoorrechte informatie' nog steeds voor het overgrote deel in handen is van mannen. (Ik bedoel natuurlijk niet dat de rechten van de westerse vrouwen hiermee zwaarder geschonden zijn dan die van vrouwen in niet-westerse maatschappijen, dat spreekt.)

Enkele vaststellingen:
- Het 'Global Media Monitoring project' telde op 1 februari 2000 dat slechts 18% van de nieuwsonderwerpen (nieuwsmakers of geïnterviewden) vrouwen waren.
- Op diezelfde dag (en in dat zelfde onderzoek, hoe kan je het raden) presenteerden vrouwen 56% van de televisieberichtgeving en 41% van de radioberichtgeving. Maar de mensen die instonden voor de inhoudelijke verslaggeving zelf waren voor tv 36%, voor radio 28% en voor de krant 26% vrouwen.

Misschien is het omdat we na de 'grote revoluties' geboren zijn, dat we denken dat de strijd gestreden is, dat discriminatie tegen vrouwen iets is wat voor ons geschiedenis is. Het is misschien omdat we niet echt weten dat het ooit anders was, dat een groot deel van het westerse vrouwenvolk denkt dat borstvergrotingen en paaldansen een vorm van emancipatie is.
Men zou kunnen beweren dat dat nu eenmaal de gang van zaken is, dat het niets met discriminatie te maken heeft, maar met geslachtsgebonden voorkeuren voor bepaalde beroepen. Of dat nu zo is of niet, we kunnen besluitvorming in de media niet zomaar beschouwen als eender welke andere beroepscategorie. De media is een belangrijke speler in politieke agendasetting en socialisatie, en wanneer deze in handen is van een overwegend mannelijk bestuur lijkt het mij niet onrealistisch dat dat gevolgen heeft.

Oké, tot zover de ideologische verslaggeving. Bekijk het zo: als ik hier tijd voor heb (en toegang tot het internet!) dan moet het zijn dat ik niet in een of andere levensbedreigende situatie verkeer. Optimisme!