foto van de dag: Irving Penn

Dorian Leigh and Maurice Tillet, 1945.

Dieren zijn klootzakken

Mensen doen al eeuwen lang hun uiterste best om zich zoveel mogelijk van dieren te onderscheiden. Dieren, daarentegen, proberen dan weer zoveel mogelijk op mensen te lijken. Plots wil ook je hond een ziekteverzekering afsluiten, willen chimpansees een lijn cocaïne door hun neus jagen en willen vogels participeren in onze collectieve missie om de aarde om zeep te helpen.

Groot gelijk dus, voor de gemiddelde Belg die jaarlijks zo'n 90 kilo vlees in de pan hakt.

'Dierenrechten' is iets wat sommige mensen wel eens verkeerd willen begrijpen. De alles-eters onder ons lijken te denken dat vegetariërs het slachtoffer zijn van een acute aanval van medelijden, dat hun eetlust overschaduwd wordt door een ingebeeld stel waterige puppy oogjes en dat ze vinden dat het bestellen van een kleintje met stoverijsaus moreel gelijkwaardig is aan het doodknuppelen van een baby zeehondje.

Ik- zonder de intentie mij als woordvoerder der vegetariërs op te werpen- vind dieren maar klootzakken.

Om te beginnen zijn ze de bron van een discrepantie in onze gedachten en inconsistentie in ons handelen. Waar het vlees op ons bord vandaan komt weten we liever niet, maar raakt u niet aan een eenzame puppy.

Was het daar nu bij gebleven dan was er geen reden tot onrust. We houden er immers wel meer inconsistenties en discrepanties op na, en met een gezonde dosis je m'en fous blijft het leven dan nog steeds een relatief aangenaam tijdverdrijf.
Echter, dieren weigeren ook pertinent een zinvolle bijdrage te leveren aan onze samenleving. Meer zelfs, het begint er naar uit te zien dat de lagere klassen in de schepping zich massaal tegen ons keren om al waar de mens duizenden jaren aan gewerkt heeft naar de verdoemenis te helpen.
Het zijn namelijk luie werknemers, criminelen en ze verblijven nog een keer illegaal in ons land ook. Oké, soms bevorderen ze de sportprestaties van een lokale ploeg, maar dat is geen excuus om de autoriteiten te provoceren en de mensheid te terroriseren! Volgens mij zijn het allemaal leugenaars en is het duidelijk dat nul-tolerantie de enige uitweg is.

Laat het dus duidelijk zijn dat niet alle vegetariërs sentimentele janetten zijn. Ik pleit voor vegetarisme als totale ontkenning van het bestaan van dieren.

Het enige dat dieren gespaard moet blijven zijn flauwe woordspelingen, maar dan alleen omdat ze ook een absolute journalistieke vernedering inhouden.

One day in Verona

It's Britney

Camouflage

Six days in Florence

Happy Time

Blondynka

Aangezien ik hier toch tracht de link Polska- Belgia te documenteren, zou het geheel ongepast zijn jullie niet van de futiliteiten op de hoogte te houden!

Op het immer sympathieke Copacobana festival liet een nogal brede kerel zich in het Pools iets ontvallen in de trant van 'verdorie, kijk naar dat blondje'. Het moet nu lukken dat ik dat blondje was, en dat hij de volgende keer toch niet meer zo snel zal veronderstellen dat mensen geen Pools begrijpen. Als ik gevoelens gekwetst heb of de integratie bemoeilijkt, przepraszam.

Minder kurwa, piwo of Żubrówka is de 'Power of Fantasy'. Ik ga er zeker heen, wie mee wil geeft maar een seintje!

'Bart De Wever' The Musical

Starring 'De Regering van Lopende Zaken':

België en het beest

Tijdenlang verhaald
Altijd even Waal

Vreemden voor elkaar
Tot heel onbedacht
Iemand buigt voor haar

Het is geen nieuw gevoel
Het maakt je eerst bevreesd
Dan ineens spontaan
Of is het nu gedaan?
België en het beest

Iets dat altijd weer
Zoveel honger heeft
Niets dat elk van hen

Voor het eerst beleefd
En hun leugens geeft

Tijdenlang vertaald
Nog altijd federaal
Vreemden ongewoon
Het lijkt haast wel een droom
Net zo veel ge-maar

Stralend als de zon
op de eerste zomerdag
Tijdenlang verdwaald
Elke keer herhaald
België en het beest

Tijdenlang verhaald
Elke keer betaald
België en het beest

En nou vlug in de kast, Bartje. Het is de hoogste tijd. Slaap lekker.

Wie graag wil meezingen kan hier terecht voor het originele deuntje.


En nu weer studeren...

Zuur over Cultuur

Over smaken valt niet te twisten. Maar mensen doen het uiteraard toch.
Kristien Hemmerechts liet zich in januari al ontvallen dat er enkele dingen zijn waar ze niet mee kan lachen. Aan tafel in 'Reyers laat' liet Hemmerechts zich uit over bepaalde sketches van Gunter Lamoot die haar ronduit droevig zouden maken. Als voorbeeld werd een fragment aangehaald dat in 2005 - over haar laattijdige verontwaardiging wil ik het niet hebben, ik bezondig mij ook wel eens aan traagheid- als voorprogramma van Wim Helsen moest dienen. Toegegeven, ik zou het zelf niet aan mijn hypothetische kinderen willen moeten uitleggen, maar ook dat Geert Hoste de enige is waar ze nog een positief woord over kwijt kan wil ik niet aan diezelfde - maar nog steeds hypothetische- kinderen uitleggen.

Die droefheid, echter, dat is een groter probleem. In Humo kaart Hemmerechts nog andere ergernissen aan. Graffiti, onder meer, vindt ze absoluut niet mooi of interessant. Meer zelfs, het mist subtiliteit, is repetitief en vaak seksistisch. Zelfs nadat haar 81 jaar oude moeder, Liliane Verhaeghe een boek schreef over graffiti, vergelijkt ze het fenomeen nog liefst met 'een hond die zijn poot opheft en ergens tegenaan pist'.
Naast stand-up comedy en graffiti moeten ook lawaai, het integratiedebat, kookeilanden, roken, non-communicatie, paternalistische artsen, Siegfried Bracke en de bestsellercultuur er aan geloven.

Het is fijn, zo'n democratie, waar iedereen zijn gal mag spuwen. En ben ik niet ook zo'n bijwerking van het recht op vrije meningsuiting; zeuren over mensen die mijns inziens teveel zeuren?

Enkele suggesties voor gegronde droefheid:

- Honden die de economische gerechtigheid trachten te verstoren

- Vakantiebestemmingen zonder gras

- onbeantwoorde liefde

Nog meer dingen om niet mee te lachen omdat ze subtiliteit missen, repetitief of seksistisch zijn:

A song for the ladies from Jon Lajoie.

Graag gedaan, Kristien, graag gedaan.