Maar het deert me niet. Als ik iets weet is dat het allemaal in orde komt.
Dinsdagochtend stap ik op de bus. Met een beetje geluk wil de chauffeur mij en al mijn bagage meenemen. Veel mensen doen iets raar met hun wenkbrauwen als ik hen vertel dat ik zo'n 24u op de bus ga zitten. Het financiële motief begrijpt iedereen, maar het is meer dan dat. Net zoals ik met de trein in mijn Erasmusavontuur wou rollen, zo wil ik nu uitbollen. Ik zal door het busraampje afscheid kunnen nemen van Polen, ik zal niet naar Duitsland moeten kijken want het zal donker zijn, en 's ochtends zal ik in Brussel aankomen. Ik zal moe zijn, want amper hebben geslapen, ik zal blij zijn, want mijn ouders en mijn zus zullen op me wachten, ik zal verdrietig zijn, want ik heb Polen achter me gelaten.
De onderstaande foto wou ik al een tijdje maken. Op de drukke Grunwaldska staat op een van de huizen deze graffiti. Voor zover ik het begrepen heb wil het zoveel zeggen als 'we zijn skinheads, we zijn met veel'. Dat leek me wel eens een boodschap om over na te denken, hier in het historische getormenteerde Gdansk.
Toen ik de foto nam liep een jong meisje me voorbij. Ze moet een jaar of 14 geweest zijn, al probeerde ze door middel van donkere make up en gekleurde haren haar leeftijd te verbergen. Om een of andere reden heb ik altijd sympathie voor meisjes zoals zij, hoe brutaal ze ook zijn, misschien gaan ze later wel moraalfilosofie studeren. Ze keek me boos aan en dacht waarschijnlijk dat ik deze foto boven mijn bed wou gaan hangen. Ik zie er dan ook redelijk arisch uit. Mijn excuses daarvoor.
Nog eentje voor de reeks 'dingen in bomen'.
En als ik dan toch in reeksen ga beginnen fotograferen: 'best of advertising':
Tot snel in Gent!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten